
Ver más galerías relacionadas
A. M. / H. G. / I. A.
Ver galería >Esta exposición recompila unha ampla selección das personalidades máis destacadas e tamén dos personaxes máis dispares que visitaron ou pasaron por Vigo ao longo da súa historia.
Esta exposición recompila unha ampla selección das personalidades máis destacadas e tamén dos personaxes máis dispares que visitaron ou pasaron por Vigo ao longo da súa historia.
O matrimonio formado por Rosalía de Castro e Manuel Murguía residiu en Vigo durante cinco meses entre 1859 e 1860, o tempo que este traballou como director en funcións de “O Miño”.
Colaborador habitual desta publicación literaria de carácter rexional, Murguía aceptou o encargo de forma temporal, por amizade co propietario e director da publicación, Juan Compañel, quen tivo que ausentarse de Vigo para resolver un asunto urxente. Rosalía tivera a súa primeira filla uns meses antes en Santiago e desprazouse a Vigo para estar co seu marido. Tres anos despois, a imprenta de Compañel editou o seu famoso poemario “Cantares Gallegos”, libro xerminal da lingua vernácula.
Un traxecto do Porto a Vigo inspirou a Benito Pérez Galdós un breve pero rico artigo sobre aquela viaxe, tras cruzar o Miño en barca. Ao enumerar as grandes rías galegas, o escritor confesou que “a máis fermosa das catro é a de Vigo, que tamén é o primeiro porto de España e quizais de Europa”. Galdós quedou extasiado coa beleza do conxunto que atopou ao seu paso. Con todo, pospuxo un escrito máis extenso sobre as Rías Baixas porque renunciou a seguir contando aquel deambular, dun lado para outro sen descanso. Con todo, si lamentou na súa superficial colaboración xornalística o abandono sufrido polo porto vigués durante tantos anos.
Os vigueses nunca se cansaron de aplaudir a José Echegaray nas estreas de tódalas súas obras. O seu éxito máis soado tivo lugar da man de María Guerrero e Fernando de Mendoza, con “La escarlatina de un trono” en 1902. Tras aclamar o autor nunha noite memorable, a entusiasta multitude aplaudiu o seu regreso de camiño ao Hotel Continental. Echegaray non tivo máis remedio que asomarse a saudar desde o balcón da súa habitación. O ilustre dramaturgo tamén foi un pioneiro do ciclismo. El mesmo contou nunha carta a FARO DE VIGO os seus progresos co velocípedo, mentres veraneaba na súa casa de Marín. Por esa razón, Echegaray aceptou a invitación para presidir en Vigo o primeiro campionato ciclista de Galicia en 1895, que gañou Waldo Gil.
Miguel de Unamuno pasou por Vigo só nunha ocasión e nin sequera baixou do barco, quizais por mor da penosa situación que arrastraba naqueles días aciagos. O escritor viña do seu desterro en Fuerteventura e marchaba ao exilio en Francia pola súa oposición á Ditadura do xeneral Primo de Rivera. Ata o porto achegáronse a saudalo diversos personaxes vigueses, entre eles Valentín Paz Andrade, director do diario “Galicia”. Ningún logrou o seu propósito de estreitar a súa man. Unamuno limitouse a contemplalos desde proa sen propiciar o encontro persoal. A pesar daquel distanciamento de Vigo, o reitor da Universidade de Salamanca estivera anteriormente na Coruña, Ourense e Pontevedra, onde presidiu uns destacados Xogos Florais, e sempre se mostrou encantado en Galicia.
Ramón del Valle Inclán nunca pasou máis dun día enteiro en Vigo; como máximo, unha noite. Sempre estivo de paso para comer ou cear con amigos. Iso ocorreu tamén o 30 de xuño de 1935 que, ao cabo, resultou a súa visita derradeira. Acompañado de Isidoro Abal e do doutor Devesa, o seu médico de cabeceira, o ilustre escritor departiu en FARO DE VIGO con Bárcena, Agra e Ochaíta. Estes dous últimos xantaron despois cos seus visitantes e gozaron dunha gratísima velada. Ao despedirse a media tarde, Valle Inclán anticipou aos comensais o seu desexo de marchar a Roma unha vez restablecido, para seguir á fronte da Academia Española de Belas Artes. Desgraciadamente, non viu cumprido o seu propósito, porque morreu seis meses despois.
O propio Stefan Zweig relatou nas súas memorias a desagradable sensación que sentiu tras desembarcar en Vigo por unhas horas da súa viaxe cara a Buenos Aires para fuxir do horror nazi en 1936. Cando o escritor chegou á praza da Constitución, topou cun desfile marcial de falanxistas aguerridos. Aquela visión trouxo á súa memoria algunhas escenas vividas pouco tempo antes en Alemaña. De modo que Zweig suspendeu o seu paseo e regresou ao barco cheo de zozobra, segundo o seu testemuño. A súa obra foi prohibida en Alemaña aquel mesmo ano polo seu activismo político contrario ao nazismo. Esa circunstancia, unida á súa orixe xudía, precipitaron a súa marcha de Europa, e quizá tamén o seu tráxico suicidio.
Cando xa era un novelista famoso, Julio Verne arribou en Vigo acompañado dalgúns amigos, a bordo do seu iate a vapor Saint Michel III, de paso cara ao Mediterráneo. O grupo baixou a terra á noitiña, paseou pola Alameda e acudiu ao baile de La Tertulia, entón a sociedade recreativa máis elitista da cidade. Verne pronunciou alí varios brindes en español e levou un grato recordo da súa curta estancia. Uns anos despois, o popular novelista tocou por segunda vez o porto de Vigo, pero só para liquidar unha avaría do seu iate e enseguida proseguiu a travesía sen deixarse ver en terra.
O autor de novelas do Oeste máis famoso e prolífico de España chegou a Vigo en 1941, baixo a protección dun pai carmelita tras cumprir dous anos de cárcere por republicano. Como non puido exercer a súa profesión de enxeñeiro, dedicouse a escribir. Marcial Lafuente presentou un día ao libreiro Eugenio Barrientos unha novela titulada La mascota de la pradera. Así empezou a fraguarse a colección “Rodeo” na editorial Cíes, e o seu éxito foi inmediato. Durante os oito anos seguintes, a editorial viguesa publicou 800 obras, a maioría asinadas por Lafuente Estefanía e por Fidel Prado. A editorial Bruguera fíxolle en 1951 unha oferta irrexeitable e abandonou esta cidade para instalarse coa súa familia en Madrid.
Despois da súa longa e coñecida estancia en Vigo mentres o seu marido, Manuel Cerezales, ocupaba a dirección do FARO DE VIGO, volveu por última vez Carmen Laforet en 1965 por unha gratificante razón: embarcar no Guadalupe rumbo a Nova York para unha permanencia de dous meses, convidada polo Goberno de EEUU.
A escritora chegou por ferrocarril a véspera do embarque e comprou algunha roupa para completar a equipaxe necesaria nunha longa estancia. Logo contou a súa experiencia en A miña primeira viaxe a USA. Laforet coñeceu en EEUU a Ramón J. Sender, con quen logo mantivo unha interesante relación epistolar. Ambos se contaron as súas preocupacións e os seus segredos. As cartas cruzadas publicáronse en 2003 baixo o título Puedo contar contigo.
José Antonio Ochaíta converteuse no gran animador cultural de Vigo durante os anos da República, un período de gran activismo xuvenil. El estivo detrás da creación da Asociación de Amigos da arte no verán de 1931, xunto a Prieto Camiña e Romero Archidona. Alcarreño de nacemento, Ochaíta chegou a Santiago para estudar na Universidade e alí comezou a labrar o seu perfil novelesco. Despois trasladouse a Vigo, onde exerceu como destacado redactor de FARO DE VIGO, e enseguida ingresou na Real Academia Galega, ata que desapareceu de Vigo. A Guerra Civil marcou un antes e un despois na súa traxectoria. Ochaíta regresou a Jadraque, a súa terra natal, e alí labrouse merecida fama como folclorista e rapsoda. El asinou as letras das cancións da película “Bienvenido Mr. Marshall” e, máis tarde, do mismísimo “Porompompero”, que popularizou Manolo Escobar.
Federico García Lorca estivo en Vigo dúas veces durante o ano 1932: nunha ocasión como conferenciante en maio e noutra con La Barraca en agosto, de xira por Galicia. O Comité de Cooperación Intelectual interveu como promotor de ambas estancias. O admirado poeta disertou sobre o cante jondo con sentimento e erudición ante un público moi atento. E logo fixo de presentador do espectáculo do grupo andaluz no soado parque Las Cabañas. Esta actuación de “La Barraca” en Vigo propiciou o celebrado encontro de García Lorca con Lustre Rivas. O xornalista foi quen escribiu en FARO DE VIGO a crónica teatral, e resaltou o “verbo bruxo” do poeta ao introducir as súas montaxes de teatro clásico español.
O paso por Vigo de Pablo Neruda a bordo do Laenec rumbo a Francia para impartir varias conferencias, nunca puido corroborarse cun testemuño fidedigno. O destino xogou en contra. O rico anecdotario de FARO DE VIGO situou ao gran Bene no porto para fotografar o poeta tras recibirse no xornal un chivatazo da súa estancia. Pola tarde, regresou á redacción aflixido e maldicindo ao informante: a lista de pasaxeiros, que repasou en detalle, non incluía o nome de Neruda por ningún lado. A reprimenda que recibiu de Álvaro Cunqueiro foi maiúscula entre o xúbilo xeral, debido a que non caera na conta de buscar o poeta polo seu nome verdadeiro: Ricardo Neftalí Reyes Basoalto.
Noticia guardada en tu perfil
Ver noticias guardadasEsta exposición recompila unha ampla selección das personalidades máis destacadas e tamén dos personaxes máis dispares que visitaron ou pasaron por Vigo ao longo da súa historia.